Açıklama

Erol Güngör; benim olmam gereken bir insan ve bilim adamıydı. Olamadım. Yaşında ölmem gereken şahıstı; ölemedim… O veya benzeri olamadım ama onun gibi ve o yaşta ölürüm duygusunu zihnimden sıyıramadım. O olamadım ama ölümüme kadar bir şeyler üretme gibi Güngör’ün yüklediği ahlakî sorumluluğu zihnimden elimden ve sırtımdan atamadım. Çalışıyorum…Erol Güngör’ü unutamadım hiçbir gün aklımdan ve yüreğimden atamadım; ve işte şimdi tutamadım kendimi… Çünkü seziyorum ki çünkü bilin ki; Mevlâ otuz beş yıl önce onu tam da karşısında görüverdiğinde şöyle demiş olmalı:Azîzim safa geldin…